Osobiście uważam, że haking i tematy mu pokrewne to świetny materiał na grę, kiedy więc po raz pierwszy usłyszałem hasło „Hacking Is Your Weapon” od razu pomyślałem, że ktoś w końcu dostrzegł potencjał drzemiący w tej tematyce. Jak się pewnie domyślacie do „Watch Dogs ” byłe nastawiony bardzo pozytywnie, nie mogę jednak powiedzieć ,że gra w pełni sprostała moim oczekiwaniom.
Kiedy zabierałem się za granie w „Game Dev Tycoon”, nie spodziewałem się, że produkcja ta pochłonie tyle mojego czasu. Myślałem o niej raczej w kategorii gry, w którą można pograć od czasu do czasu nie przywiązując do niej większej wagi. Tymczasem „Game Dev Tycoon” wciągnęło mnie na kilkadziesiąt godzin, a ja aż do teraz nie jestem w stanie zrozumieć tego fenomenu – prosta gra strategiczno-ekonomiczna sprawiła mi więcej frajdy niż niejedna wysokobudżetowa i rozbudowana produkcja.
Jak już kiedyś wspominałem, nie przepadam za „skradankami” i zwykle omijam tego typu tytuły szerokim lukiem. Tak też było w przypadku serii „Thief”. Kiedy na rynek trafił restart marki, postanowiłem dać jeszcze jedną szansę mistrzowi złodziei. Owocem tej pochopnej, ale konsekwentnej decyzji jest poniższa recenzja.
Twórcy „Thiefa” nie zapomnieli także o fanach starszych części produkcji i specjalne dla nich przygotowali tzw. poziom własny, w którym można wyłączyć wszystkie opcje ułatwiające rozgrywkę nowicjuszom. Misje główne w tej produkcji budzą we mnie mieszane uczucia – z jednej strony są one bardzo rozbudowane i toczą się w dużych, różnorodnych lokacjach, jednak po ukończeniu kilku zadań uwidacznia się ich schematyczność, która sprawia, że nie chce się dalej grać.
„
Infamous” to seria gier, o której słyszałem wiele dobrego, jednak nigdy nie miałem okazji pograć osobiście w te podobno świetne tytuły. Sytuacja ta uległa zmianie w styczniu tego roku, kiedy to nabyłem swoją pierwszą konsolę ze „stajni” Sony, dzięki temu już dwa miesiące później mogłem zagrać w najnowszą część „Infamousa” noszącą podtytuł Second Son.
„Infamous Second Son” polubiłem za sposób, w jaki gra wykorzystuje motyw supermocy – pokazuje ona, że posiadanie nadprzyrodzonych zdolności może być zarówno zbawieniem, jak i przekleństwem.
Produkcje niezależne są ważną częścią rynku gier. Oczywiście nie mogą one konkurować z tytułami typu AAA, jednak spora liczba graczy docenia unikatowość tytułów niezależnych, które odchodzą od znanych schematów, dając w zamian coś oryginalnego i świeżego. (więcej…)
Do tej pory na blogu dominowały recenzje gier akcji, dlatego tym razem postanowiłem sięgnąć po tytuł będący przedstawicielem zupełnie innego gatunku.
Po krótkich, ale bardzo intensywnych poszukiwaniach, trafiłem na „Euro Truck Simulator 2”. Jest to produkcja, którą cenię przede wszystkim za prostotę – nie znajdziemy tutaj niezwykle trudnych mechanizmów rozgrywki mogących utrudnić nam życie, a wręcz przeciwnie – wszystko zostało przedstawione w sposób prosty i przyjazny dla gracza.
Doskonale bawiłem się grając w poprzednie odsłony serii Batman Arkham, dlatego też postanowiłem sięgnąć po Batman Arkham Origins w nadziei na kilka godzin dobrej zabawy w towarzystwie jednego z moich ulubionych superbohaterów.
Wyżej wymieniona produkcja pod względem mechanik rozgrywki czerpie bardzo dużo z poprzednich odsłon serii, co mnie osobiście wcale nie przeszkadza, jednak jeśli ktoś spodziewał się jakichś nowości w tej materii, będzie bardzo zawiedziony.
Pewnie wielu z Was zastanawia się, dlaczego piszę recenzje GTA V dopiero dwa miesiące po premierze tego tytułu – po prostu nie chciałem, aby mój tekst utonął w morzu podobnych artykułów ukazujących się zaraz po wydaniu tej produkcji.
Najnowszą odsłonę Grand Theft Auto cenię przede wszystkim za niezwykle ciekawy i wciągający wątek fabularny, w którym nie brakuje humoru charakterystycznego dla serii. Skoro mowa o wątku fabularnym należy także wspomnieć o bohaterach w nim występujących, bo i w tym względzie twórcy nie zawiedli – każda postać posiada swoją unikalną osobowość. W GTA V bardzo dobrze wypadają również misje główne – cechują się one sporą różnorodnością, co jak dla mnie jest dużym plusem, ponieważ nie cierpię schematyczności w grach komputerowych.
W związku z tym, że nie jestem fanem „skradanek”, do nowej odsłony serii Splinter Cell byłem nastawiony dosyć sceptycznie, jednak po całym dniu spędzonym z tym tytułem moje nastawienie diametralnie się zmieniło, a to za sprawą wciągającej, choć nieco schematycznej fabuły. Oprócz dobrego wątku produkcja ta może pochwalić się również rozbudowanymi misjami. Są one jednak zbudowane w sposób schematyczny, przez co całość staje się monotonna.
W związku ze zbliżającą się wielkimi krokami premierą GTA V postanowiłem sięgnąć po poprzednią odsłonę serii. GTA IV to produkcja charakteryzująca się dość dużym otwartym światem, w którym gracz może się swobodnie poruszać, co dla mnie jest ogromnym plusem. Wiele dobrego można również powiedzieć o misjach głównych zawartych w tej produkcji – są one dosyć różnorodne, dzięki czemu rozgrywka nie staję się monotonna. Grand Theft Auto IV posiada także dosyć ciekawą linie fabularną, która być może nie jest motywem przewodnim tej produkcji, jednak moim zdaniem jest ona godna uwagi.